Eerlijk gezegd zou ik graag weer eens een romantisch stuk schrijven over één van de mooie dingen die het leven te bieden heeft. Iets waar u misschien zelf ook vrolijk van wordt en waar u, als u gevoelig bent voor mijn idee van romantiek, fijn bij zoudt kunnen wegdromen. Dat u (al is het maar bij uzelf) zegt: ga zo door Valk. Schrijf rustig meer van deze epistels, dan kom ik graag nog eens terug op dat weblog van je.
Maar helaas. Er gebeurt gewoon te veel in de wereld. Dat vraagt allemaal aandacht en bovendien schrèeuwen sommige van die gebeurtenissen om commentaar. Helemaal als je, overigens geheel tegen wil en dank, partij bent in zo'n kwestie. Ik maak namelijk deel uit van de meest verachtelijke bevolkingsgroep die Nederland kent. Ik ben een babyboomer.
Al een paar jaar zoemt het rond: babyboomers zijn uitvreters,
plucheklevers en machtswellustelingen. We konden allemaal 12 jaar
studeren, maar de hooggestemde idealen uit de jaren '60 hebben we
verkwanseld. We hebben het nú al voor alle komende generaties verpest.
Nú al maken we het leven van 30-ers en 40-ers ondragelijk. We zitten in
de weg er is geen enkele ruimte voor hun eigen briljante ideeën. Om nog
maar te zwijgen van ons geld, dat zij niet gaan erven, omdat we het
allemaal opmaken met reisjes en dure hobbies. Sinds een tijdje is er
zelfs een speciale website, die zich bezig houdt met het bestrijden van de babyboomer.
Goed, daar kunnen ik en mijn generatiegenoten het mee doen.
Nu heb ik helemaal geen 12 jaar gestudeerd, waardoor ik nog steeds geen enkele macht kan uitoefenen, om over pluchekleven maar te zwijgen. Ik heb werk en daar moet ik heden-ten-dage blij mee zijn, geloof ik. In de jaren '60 en '70 had ik ook nauwelijks idealen. Ik zat eerst op de ambachtsschool en vervolgens op de MTS, waar ik geacht werd een vak te leren. Daarna ging ik werken. Ik was toen 18 jaar en de twijfel of de Amerikanen nu wel terecht in Vietnam zaten was net opgekomen. Hoe konden zij nu aan de verkeerde kant staan? Ze waren toch onze bevrijders?
Kortom: pas gedurende de jaren '80 had ik gelegenheid om mezelf een wereldbeeld te vormen en daarmee ook een paar bescheiden idealen op te doen. Voor het grootste deel van de jongens waarmee ik op school zat, gold hetzelfde en landelijk zal het beeld niet veel anders zijn geweest. Machtswellust? Hoezo? Het grootste deel van babyboomers is gewoon opgeleid tot loonslaaf. Ze hebben allemaal stemrecht, maar daar houdt het wel zo'n beetje mee op. Waarmee ik maar wil zeggen dat ik mezelf niet aangesproken voel.
Afgelopen zondag kreeg de strijd tegen de babyboomer een geheel nieuwe dimensie met de aankondiging van de G500 beweging.
Laat ik beginnen met de constatering dat G500 een positieve grondtoon heeft. Voor het eerst sinds de jaren '80 nemen jongeren weer de woorden 'solidariteit' en 'collectiviteit' in de mond en sterker nog; die dingen worden onontbeerlijk geacht in de toekomstige samenleving. Iets heel anders dan Lonely Planets uitpluizen en op wereldreis gaan. Of in de rij staan bij de Apple winkel voor de nieuwste iPhone. Dingen die de jeugd ook massaal doet, maar die niks met collectiviteit te maken hebben.
De beweging heeft een programma van 10 punten. Met de meeste kan ik het wel eens zijn. Meer geld naar onderwijs, bijdragen aan de zorg naar draagkracht en het beperken en op termijn afschaffen van de hypotheekrenteaftrek zijn zaken die absoluut noodzakelijk zijn, ook naar mijn idee. Dat ook de generatie die nu tussen de 18 en de 35 is (de doelgroep van G500) recht heeft op een fatsoenlijke oudedagsvoorziening behoeft wat mij betreft geen discussie. Duurzaamheid heeft eveneens een plek in het programma: in 2030 moet Nederland 50% van zijn energie uit duurzame bronnen halen.
Anderzijds mis ik nog een programmapunt waarin vervat is hoe we überhaupt onze welvaart enigszins op peil kunnen houden: Nederland moet als een speer innoveren en nieuwe bronnen van inkomsten aanboren, naar mijn idee. Juist dat lijkt me één van de belangrijkste verantwoordelijkheden van de G500 generatie, want in de komende 40 jaar moet die oudedagsvoorziening toch gewoon verdiend worden, natuurlijk.
Het merkwaardige aan de de beweging is de manier waarop men deze zaken wil doorvoeren. Doorvoeren, want de meeste van die 10 punten bepalen al een tijdje de politieke discussie. Maar het gaat G500 niet hard genoeg.
Feitelijk wil men het politieke midden overnemen door 500 jongeren allen lid te laten worden van zowel CDA, VVD en PvdA. Die 500 moeten dan op partijcongressen afdwingen dat de genoemde partijen die punten in hun programma's opnemen. Na de eerstvolgende verkiezingen is een coalitie snel genoeg gevormd, want over de hoofdlijnen van het te voeren beleid zijn CDA, VVD en PvdA het, onder invloed van G500, bij voorbaat al eens.
Met beetje geluk kunnen we dus al volgend jaar gaan werken aan hun oude dag en weten de jongens en meisjes van G500 tenminste nog vóór ze 30 worden dat hun kostje gekocht is.
Dat neemt niet weg dat bij de beoogde werkwijze kritische vragen kunnen worden gesteld. G500 kiest voor deze methode omdat men een echte staatsgreep kennelijk geen sympathieke manier vindt om de belangen van de jeugd veilig te stellen, maar wat is het democratisch gehalte van deze coup? Is de onbewezen stelling, dat de Nederlandse politiek vergrijst is, voldoende rechtvaardiging? Heb ik als babyboomer ook nog wat in de melk te brokkelen of wordt er verder door G500 voor mij beslist?
Als alternatief zou ik even fijntjes op het volgende willen wijzen: het is bij Nederlandse verkiezingen altijd al mogelijk geweest om voorkeursstemmen uit te brengen. Dan stem je als jongerenbeweging toch en masse (niet met 500, maar met een miljoen, bij wijze van spreken) jonge mensen de Tweede Kamer in? Daarbij kan iedere jongere zijn eigen politieke keus maken. Op die manier ontstaat een echt maatschappijbrede vertegenwoordiging van jongeren in de politiek en wordt de dienst niet uitgemaakt door 500 mensen van onbekende pluimage.
Met de voorkeursstemmen-methode wordt namelijk nog een ander probleem vermeden, dat vroeg of laat binnen G500 voor problemen gaat zorgen. G500 gaat er vanuit dat die vijfhonderd nieuwe partijleden van hen allemaal hetzelfde wereldbeeld en politieke overtuiging hebben. De veronderstelling lijkt te zijn dat iedereen tussen 18 en 35 het wel gehad heeft met elke vorm van ideologie. Dat zou wel eens een vergissing kunnen zijn. Of die 500 (ze hebben zich al aangemeld, is het laatste nieuws) in laatste instantie op de partijcongressen exact de instructies van G500 willen gaan volgen, is nog maar de vraag.
Daarnaast gaat G500 onterecht uit van het idee dat ook de politiek inmiddels volledig van ideologie is ontdaan. In het politieke midden (PvdA, CDA en VVD) moet het vrij makkelijk zijn alle neuzen dezelfde kant op te krijgen, zo redeneert men. Wat dit betreft komt G500 net een jaar te laat, denk ik. Met de komst van het kabinet waarbij rechts Nederland de vingers aflikt, is de polarisatie ingezet. De PvdA (althans Diederik Samsom) heeft al aangegeven dat men linksaf gaat. Het CDA zou bij de volgende verkiezingen wel eens volledig tussen de wal en het schip kunnen vallen. Bij de volgende verkiezingen wordt ook niet meer voor of tegen de multiculturele samenleving gekozen, maar voor het eerst sinds jaren weer voor links of rechts.
Bij al het positieve dat uitgaat van G500 zijn er dus ook nogal wat vraagtekens. We gaan het allemaal zien. Over een jaar zal wel duidelijk zijn of het gewerkt heeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten