Is dàt nu architectuur?

Architectuur. Nog niet eerder was het  fenomeen onderwerp van een stukje op dit weblog. Misschien omdat het een populair onderwerp is onder mensen met smaak. Dezelfde mensen die ook van 'design' houden. Het heeft iets elitairs. Misschien ook omdat het me wat te dicht op de huid zit. In mijn dagelijks werk ben ik er namelijk regelmatig mee bezig. Zonder architect te zijn, overigens. Ook word ik wat dit betreft in niet geringe mate belast door mijn verleden, dat zich, zoals u elders op dit blog hebt kunnen lezen, voor een aanzienlijk deel heeft afgespeeld op de Faculteit Bouwkunde van de TU Delft, die in het Engels overigens 'Faculty of Architecture' heet.
Iederéén op Bouwkunde werd overigens wel eens een beetje narrig van het eeuwige gezwets over architectuur. Zo kende het faculteitskrantje een rubriek die 'Is dàt nu architectuur?' heette. Onder die kop werd dan bijvoorbeeld een foto geplaatst van een caravan, die bij wijze van dakkapel uit een pannendak stak.

Ik woon in Dordrecht. Een mooie stad. De Dordtenaren zèlf zijn zich dat pas in de afgelopen tien jaar gaan realiseren. Voor die tijd leden de Dordtse autochtonen een beetje onder het arbeideristische verleden van de stad en de vergane glorie, die het centrum tot in de jaren '90 uitstraalde. Mede als gevolg van een onbesuisde en halverwege gestopte sanering in de jaren '60 en '70. Ze hadden naar hun idee weinig om trots op te zijn. De stad was niks en het zou ook nooit wat worden.
Maar er is flink aan de stad getimmerd en inmiddels begint ook bij de bewoners door te dringen dat Dordrecht van alles heeft dat de stad onder de Nederlandse historische steden uniek maakt. De ligging op een eiland, dat tot het eind van de 19e eeuw ook ècht slechts per boot kon worden bereikt; het waterfront, dat uitziet op een knooppunt van rivieren; het gegeven dat in 1572 de wieg van de jonge Nederlandse republiek in Dordrecht stond.
Dat de stad meer dan 1000 monumentale panden kent is niet uniek, maar de struktuur van de stad, en het gegeven dat het rivierwater op verschillende manieren niet alleen langs, maar ook dóór door de stad stroomt, is dat wèl.

Kortom: de stemming onder de Dordtenaren is omgeslagen. Onder hen is een groep opgestaan die eigenlijk vindt dat er niets meer aan de binnenstad mag worden veranderd. Er mag vanzelfsprekend niets worden gesloopt, maar als er al eens een gat te vullen is, dat dient dat te gebeuren met een architectuur die een exacte copie is van die uit de 17e en 18e eeuw. Historiserend bouwen, noemt men dat wel met een mooi woord.
In de afgelopen jaren is deze groep een paar keer te hoop gelopen tegen enkele van de spaarzame nieuwe gebouwen die in de Dordtse binnenstad een bouwvergunning kregen.
De onrust liep zo hoog op dat de gemeente zich vorig jaar genoodzaakt zag een zogeheten Stadsberaad te organiseren over het vraagstuk 'nieuw bouwen in de historische binnenstad', waarbij de bewoners hun zegje konden doen.  Het eindrapport van dit Stadsberaad is inmiddels gedrukt en het wachten is op de gemeenteraad, die er conclusies aan moet gaan verbinden. Conclusies waar ik dan in mijn dagelijkse werk weer wat mee moet, maar dit terzijde.

Net nu de grootste onrust over de binnenstad weer enigszins is geluwd, doet zich een nieuw incident voor. Aan de Kuipershaven heeft iemand namelijk bouwvergunning gekregen voor het vervangen van een bestaande erker door een nieuwe. En niet alleen is die bouwvergunning verleend; de erker is ook uitgevoerd.
De Vereniging Oud Dordrecht heeft bij de wethouder aan de bel getrokken en de Welstandscommissie moet bij diezelfde wethouder komen uitleggen hoe deze erker een positief welstandsadvies heeft kunnen krijgen.

Ik hoop dat u ondertussen nog meeleest, want wáár heeft u dit verhaal eerder gehoord? Mogelijk onderdrukt u met moeite een geeuwtje en als er niemand meekijkt geeuwt u misschien wel op volle kracht. Of dat terecht is laat ik hier nog even buiten beschouwing. Dordrecht is misschien ver van uw bed. Maar uit de voorgaande zinnen blijkt het vermoeden dat de discussie over wat, qua architectuur, wèl en niet kan op een bepaalde plek, er een van alle tijden is.

Om het een beetje leuk te houden laat ik u mee-oordelen over deze vermeende binnenstedelijke aberratie. Ik ben benieuwd naar uw mening. Waarbij ik graag zie dat u het ding beoordeeld op zichzelf en in relatie tot zijn omgeving. Als ik wat reacties binnen heb, zal ik mijn eigen mening geven, want u wilt die van u natuurlijk graag toetsen aan die van een ander en misschien vindt u het wel heerlijk om mij van mening te verschillen. Zelf hou ik ook wel van een beetje discussie, zoals ik in mijn eerste stukje op dit blog al meldde. Daar is wat mij betreft ruimte voor.

Hoe dan ook, de erker ziet er zó uit:

 Wat denkt u? Valt hierover te twisten?