De toekomst vervult mij niet met louter optimisme, schreef ik in mijn vorige blog en ik meldde dat ik me gedwongen voelde daar binnenkort nog wat over te schrijven. Gedwongen, want ik schrijf eigenlijk niet meer zo graag over sociaal-maatschappelijke kwesties. Hoewel ik ook nooit zonder meningen zit wat dat betreft. Maar om daar vanaf te komen moet je geen kranten meer lezen en ook de televisie meteen op een ander kanaal zetten, zodra het nieuws of een actualiteitenrubriek voorbij komt. Dat gaat wel weer wat ver.
Dus ongewild ontwikkel je meningen en ideeën over wat zich in de wereld en meer specifiek in Nederland en Europa afspeelt.
Tegelijkertijd vraag ik mezelf wel eens af of, om Louis van Gaal te parafraseren, ik nu zo paranoïde ben, of de rest van Nederland zo naïef. De ontwikkelingen stapelen zich op en soms denk ik daarin een patroon te zien.
Daarom schrijf ik nu maar meteen maar even dat aangekondigde stukje. Dan ben ik er vanaf en kunt u er al dan niet hoofdschuddend kennis van nemen. Vervolgens gaan we allebei weer door met waar we mee bezig waren.
Vanmorgen hoorde ik op Radio 1 een gesprekje met Anne Mulder, kamerlid voor de VVD en Maurice Limmen, voorzitter van de vakbond CNV. Aanleiding was het gegeven dat er in 2014 een aantal CAO's waren afgelopen, maar dat er weinig nieuwe waren gesloten.
Mulder verkondigde de inmiddels welbekende mantra van de VVD en andere rechtse partijen (vergis u niet: D'66 en het CDA zijn wat dit betreft wolven in schaapskleren): de arbeidsmarkt moest nog verder flexibiliseren en CAO's waren er eigenlijk alleen maar voor "niet representatieve partijen". Daarmee bedoelt Mulder de vakbonden. Die zijn niet representatief, want slechts één op de zes werknemers is lid van een vakbond. Even op die manier door redenerend zou je kunnen stellen dat op het moment dat de vakbonden helemaal geen leden meer hebben, de CAO's volledig kunnen worden afgeschaft. De interviewer rekende ook even door, kennelijk, want die stelde uiteindelijk de vraag of Mulder voor afschaffing van CAO's was. Mulder is politicus, dus die begreep heel goed dat "ja" zeggen op een dergelijke vraag in dit stadium van de ontwikkelingen nog niet zo verstandig was. Dus nee, hij was daar niet voor, maar hij was wel tegen de "extra's" die in veel CAO's werden opgenomen en die uitgingen boven de wettelijke eisen.
Als voorbeeld daarvan werd opgevoerd dat oudere werknemers in bouw recht hadden op 60 verlofdagen per jaar. Volgens Mulder een buitensporige luxe, waardoor er geen oudere werknemers meer werden aangenomen in de bouw.
Nu ken ik de arbeidsomstandigheden in de bouw een beetje en ik vraag me een af hoeveel oudere werknemers er feitelijk nog in de bouw werken. Ik denk dat er weinig metselaars of opperlieden zijn die als werknemer de 65 halen. Meestal zitten ze voor die tijd in de WAO met een versleten rug of andere lichamelijke klachten. Met 60 verlofdagen zouden ze misschien wèl al werkend hun AOW kunnen halen, maar dat mag niet van de VVD.
De conclusie van Mulder was dat een vaste baan niet meer van deze tijd was. Werkgevers zouden zich steeds meer op het standpunt stellen: òf flexwerken (via uitzendbureau of als ZZP-er), òf helemaal geen baan. Al dat gedoe met rechten als mensen ziek worden; dat was véél te ingewikkeld. Kortom: een vrij extreme uitwerking van het marktwerkingsprincipe. Als er weinig werk is, dan bepaalt de aanbieder van het werk voor de volle 100 procent onder welke voorwaarden degene die werk zoekt aan de slag kan. Slikken of stikken.
Ook in het nieuws deze dagen is V&D. De holding die eigenaar is van het bedrijf heeft een grote broek aangetrokken en stelt doodleuk dat het personeel maar gewoon 5% salaris moet inleveren. Zo niet, dan wordt het bedrijf opgedoekt en gaat de holding op zoek naar winstgevender activiteiten.
Met andere woorden: als jullie meewerken, dan hebben wij nog een jaar of wat langer de tijd om V&D uit te wonen en leeg te halen. En als er ècht geen cent meer uit te wringen is, dan... nee, dat vertellen we nog even niet.
In de Volkskrant van vandaag laat historicus Dirk-Jan van Baar zijn licht schijnen over wat hij het populisme in Europa noemt. Dit in een artikel onder de titel 'Zonder elite kunnen de populisten niet leveren'.
"Onderschat nooit fantasten in Griekenland en Spanje, landen die door bloedige burgeroorlogen zijn getekend. Zulke onruststokers moeten worden geneutraliseerd, liefst bij voorbaat", schrijft Van Baar en hij bedoelt de Griekse Syriza en het Spaanse Podemos.
De partijen zouden volgens Van Baar kansloos zijn omdat ze geen steun vinden bij de elite van hun respectievelijke landen. Ook zou het verenigd Europa zijn opgericht als waarborg tegen het populisme, omdat dit continent daar in de vorige eeuw zulke slechte ervaringen mee heeft opgedaan. Daarom is de EU per definitie tègen het populisme en tevens een toevluchtsoord voor elites die in hun respectievelijke landen onder druk komen te staan van populistische groeperingen.
Van Baar sluit af met de constatering dat we allemaal, ook de populisten uit de zuidelijke landen, op een EU-inburgeringscursus moeten. Kennelijk beschouwt Van Baar deze EU als de enig mogelijke EU.
Ik heb het artikel kort samen proberen te vatten, maar als u het zelf leest zult u moeten toegeven dat er aan die samenvatting weinig ontbreekt. Dat dit soort pedante en inhoudsloze verhalen serieus worden genomen door een krant als de Volkskrant verbaasd me.
Is verwijzen naar de crisis van de jaren twintig en dertig van de vorige eeuw, en het aan de macht komen van onzalige dictators als Mussolini en Hitler een excuus om de ontwikkelingen in Griekenland en Spanje af te doen als zaken die wel kunnen opgelost met een inburgeringscursus?
Los je werkloosheidspercentages van 25 % en groeiende armoede op door populisten kalt te stellen?
Van Baar is kennelijk niet historicus genoeg om te begrijpen dat het aan de macht komen van Hitler een gevolg was van de armoede en de sociale onrust in het toenmalige Duitsland en niet werd bewerkstelligd door populisme van een verwend soort, zoals dat in Nederland wordt bedreven door Geert Wilders. Duitsland had èchte problemen. Van eenzelfde orde als de problemen die nu Griekenland en Spanje verlammen.
Moet de EU dan tóch doorgaan met haar keiharde saneringspolitiek die weinig op lijkt te schieten en voornamelijk voortkomt uit angst voor de financiële markten en een obsessie voor begrotingstekorten? Zou er heden ten dage ècht geen New Deal op Europese schaal kunnen worden gemaakt? Waarom heeft niemand het daarover?
Ik denk omdat Europa nog steeds wordt gerund door neo-liberalen die er eigenlijk net zo over denken als kamerlid Anne Mulder.
Ik sluit af met twee welgemeende adviezen: stem links en wordt lid van de vakbond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten